Afrika, een wereld van verschil

Na 6 ½ uur vliegen, waarbij we zeker twee uur over de Sahara vlogen (prachtig, die kleuren, vlakte, heuvels, vele ruggen en natuurlijk veel onbewoonbaar), landden we in Gambia. Het was mooi dat we overdag vlogen, want dan zie je gelijk iets van het land als je aan komt vliegen. Het is een vlak land met veel dor veld en hier en daar dorpjes. Af en toe is zien we een asfalt weg vanuit de lucht, maar het merendeel is een karrenspoor.
De aankomst hal is mooi aan de buitenkant. Binnen is het er gewoon. Aan alle kanten worden we gevraagd door git zwarte mannen of ze ons moeten helpen. We zeggen vele keren: No, thank you. We hebben onze koffers al snel. We kijken binnen nog een beetje rond op zoek naar een pinautomaat, maar deze is alleen voor visa. Natuurlijk helpt een man ons verder: in een hokje kan Henk geld wisselen tegen een goede koers. Ik moet lachen om de grote dikke stapel bankbiljetten: allemaal 100 dalasi.
Na een half uur rijden met commentaar van de chauffeur over de bijzonderheden onderweg, komen we aan bij ons hotel aan het strand. Voor Afrikaanse begrippen een redelijk hotel, voor ons is het even wennen, maar het wordt algauw je plekje. De mensen zijn alleraardigst en spreken allemaal Engels. Ze willen alles voor je regelen en willen daar natuurlijk geld voor ontvangen: je koffers tillen, je flessen water dragen, je brengen met de auto enz.
We gaan een paar uur naar strand en halen de tekort gekomen uurtjes in. Het is een prachtig strand met hele hoge golven en mooie palmbomen.
In Nederland zoek ik internet altijd af op wetenswaardigheidjes over de directe omgeving, ook b.v. over goede restaurants en gerechten van het land. In India was het b.v. niet verstandig om zo maar ergens te gaan eten. Hier in Gambia kun je bijna overal zo terecht. We zoeken een restaurant op van mijn lijstje en smullen. Henk en ik nemen allebei een Afrikaans gerecht: benachin met vis en domoda met biefstuk. Door de rijstvelden lopen we terug door de donker.

Een stranddag om uit te rusten (zaterdag 28 december 2013)

Wat zal het ontbijt ons brengen? We kunnen heerlijk buiten eten, wat een geluk. Het eten is eenvoudig, maar wie heeft er pannenkoeken bij het ontbijt? Na het ontbijt is er een bijeenkomst met de hostess van Arke. In zulk soort landen als Gambia gaan we hier altijd naar, omdat je veel informatie krijgt over de gewoonten van het land en over bijzondere plekken in de buurt van het hotel. De Gambianen zijn geen ondernemend volkje. De restaurants worden b.v. gerund door Libanezen of Indiers. De Gambianen verdienen ongeveer 30 euro per maand, dus met een fooi moet je niet te hoog gaan zitten.
Vandaag maken we er een stranddag van. We zwemmen heerlijk in de super hoge golven. Een baantje zwemmen is niet aan de orde. Het is lekker op het strand, ongeveer 27 graden met een zeewindje. ’s Avonds koelt het af naar net onder 20 graden en kun je soms iets met lange mouwen gebruiken. Die lange mouwen zijn ook goed voor de muggen, hoewel het aantal muggen meevalt tot nu toe. Voor de Gambianen is het winter en vinden het erg koud.
’s Avonds lopen we door de donker vergezeld van vele geluiden van de krekels, over onverharde paden en lans een goed verlichte asfaltweg naar Kotu. We kijken er rond, verbazen ons over het steeds maar weer opnieuw aangesproken worden van de zwarte mannen, we wisselen geld en gaan eten bij Tandoor. Heerlijk smullen van een kippenspies in de yoghurt gemarineerd met een allerheerlijk sausje en rijst.