Daaibooi, sunset, eilandadem, acquarium, oostpunt

Dinsdag 11 november 2014
Gisteren hadden we een moorkop en een lekker aardbeien gebakje gekocht, dus dat ’s morgens heerlijk opgesnoept bij een bakje koffie en een bakje thee. Dichtbij ons resort is bij het plaatsje Sint Willebrordus, waar wij wonen, nog een mooi strandje Daaibooibay, dus heerlijk onder de kliffen/rotsen gelegen in de schaduw. Er zijn heel erg veel vervelende piepkleine vliegjes, die heel erg kriebelen. We gaan verliggen onder een kapotte parasol, maar ook dat helpt niet. We liggen dicht bij een afvalbak, maar we gaan nog een keer ergens anders liggen, maar ook dat helpt niet, de strandvliegjes blijven. In het water is het weer prachtig om te snorkelen. Een eindje verder op zit een grote zwarte Pelikaan. Mooi. Rond half vijf gaat iedereen zo’n beetje naar huis, de strandbedden worden opgeruimd en het barretje gaat dicht. We rijden een strand terug naar Karakter bij het resort Coral Estate. In dit resort hebben vele bekende, rijke Nederlanders een tweede huis o.a. Jan de Bouvrie. Beachclub Karakter ziet er modern en zeer stijlvol uit. We eten daar heerlijk met de sunset op de achtergrond en brandende fakkels.

Woensdag 12 november 2014
We zijn al een keer op de Westpunt geweest, maar we rijden nog een keer er naar toe en rijden dan nog een klein eindje verder naar Watamula, over onverharde rode weg met putten en hobbels. De auto kan het maar net volhouden. Ook hier op de wilde Noordkust spuiten de golven tegen de kliffen op. We lopen op het plateau van lavasteen en horen onder ons een soort spookachtig geluid, heel mysterieus: de golven komen onder door de rotsen en de lucht, dat door de lavasteen gaat, maakt zo’n bijzonder geluid. De vegetatie is dor en stekelachtig en heel veel hoge cactussen. Zoals altijd houden wij er van om niet de gebaande weg te nemen, dus ook deze keer kijken we hoe ver we kunnen rijden en wat we allemaal nog tegen komen. We komen natuurlijk niemand tegen, want wie doet dat nu. Het is prachtig, zo langs de kust rijden. We klimmen op onze slippers nog in een mooie boka (inham). Als de weg te stijl wordt, besluiten we toch maar niet het risico te nemen en keren we om. Op het strand Kleine Knip nemen we een duik, we zijn er erg aan toe, wat een hitte. De zee is een prachtig aquarium, zo schitterend met al die fel gekleurde vissen, groot en klein. Geweldig. Het strand is niet zo mooi: een beetje veel rotzooi en veel picknickbanken en geen zand om in de schaduw te liggen.

Donderdag 13 november 2014
Ook de andere kant van het eiland willen we verkennen: de Oostpunt. We moeten het hele eiland over rijden, door Willemstad en verder, net zo lang totdat het niet meer bebouwd is. We zien de armoede en vooral ook de bende, wat mensen achter laten. Wat een troep: plastic soep, vooral heel veel lege flesjes van gewoon water. In veel landen op de wereld is dit trouwens zo: jammer van de mens. Ik krijg altijd de neiging om op te rapen en doe dat ook regelmatig, maar hier is geen beginnen aan. Vuilniszakken vol zou je kunnen vullen.
Op de kaart staat een vuurtoren, dus proberen we daar te komen. Maar wat we ook proberen, alle wegen lopen dood. We horen dat het hele gebied particulier bezit is en niet meer toegankelijk is. Ook door de vele praktijken die het daglicht niet kunnen velen, is het afgesloten. We besluiten naar Sint Jorisbaai te gaan, waar gesurfd wordt. Deze grote baai, die een eind in het land ligt, staat in open verbinding met de zee. Na wat heen en weer rijden, komen we bij het binnenmeer. Het is er prachtig, maar ook hier laat de mens veel rotzooi achter. Er zijn geen mensen te bekennen. We rijden verder naar Koraal Tabak, betalen vijf gulden om het gebied in te mogen aan een donker mannetje bij een slagboom. We komen een vervallen Drag Strip tegen midden in de rimboe. Of hij nog weleens gebruikt wordt voor autoraces, kunnen we niet goed beoordelen. We komen weer bij de wilde kust, aan de inham van de Sint Jorisbaai. Henk neemt een duik vanaf een steiger, heerlijk wat een verkoeling. We rijden terug naar Willemstad, waar we een terras pakken in de wind. We kopen een wit jurkje en kaarten voor een dancefeest (dresscode wit) vrijdagavond. Natuurlijk nemen we na thuis komst weer een verkoelende duik in het zwembad en eten we heerlijke pasta.